Eens begeerd. Блейк Пирс

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ was in de veertig, lang, uitgemergeld en met een licht gebogen rig. Riley dacht dat hij er moe en depressief uitzag.

      Morley zei, "Agenten Paige en Jeffreys, ik wil jullie voorstellen aan Agent Garrett Holbrook. Zijn zus was het slachtoffer dat werd gevonden in Nimbo Lake.”

      Handen werden geschud en de vier agenten gingen zitten om te praten.

      "Bedankt voor jullie komst," zei Holbrook. "Dit hele gebeuren is behoorlijk overweldigend geweest.”

      "Vertel ons over je zus," zei Riley.

      "Ik kan je niet veel vertellen," zei Holbrook. "Ik kan niet zeggen dat ik haar goed kende. Ze was mijn halfzusje. Mijn vader was een flirtende eikel, liet mijn moeder achter en kreeg kinderen met drie verschillende vrouwen. Nancy was vijftien jaar jonger dan ik. We hadden in de loop der jaren nauwelijks contact.”

      Hij staarde een momentje leeg naar de vloer, met zijn vingers die verstrooid aan de arm van zijn stoel plukten. Toen zei hij zonder op te kijken, "De laatste keer dat ik van haar hoorde, had ze een kantoorbaan en volgde ze lessen op een gemeenschapscollege. Dat was een paar jaar geleden. Ik was geschokt toen ik ontdekte wat er van haar geworden was. Ik had geen idee.”

      Toen werd hij stil. Riley dacht dat hij eruit zag alsof hij iets had verzwegen, maar ze zei tegen zichzelf dat dat misschien wel het enige was wat de man wist. Want wat kan Riley zeggen over haar eigen oudere zus als iemand haar vraagt? Zij en Wendy hadden al zo lang geen contact meer met elkaar dat ze net zo goed geen zusjes meer konden zijn.

      Toch voelde ze iets meer dan verdriet in Holbrook’s houding. Ze vond het vreemd.

      Morley stelde voor dat Riley en Bill met hem meegaan naar de forensische pathologie, waar ze het lichaam konden bekijken. Holbrook knikte en zei dat hij in zijn kantoor zou zijn.

      Toen ze de Agent in Charge door de gang volgden, vroeg Bill, "Agent Morley, welke reden is er om te denken dat we te maken hebben met een seriemoordenaar?”

      Morley schudde zijn hoofd. "Ik weet niet zeker of we een goede reden hebben," zei hij. "Maar toen Garrett erachter kwam dat Nancy was overleden, weigerde hij het met rust te laten. Hij is een van onze beste agenten, en ik heb geprobeerd hem te helpen. Hij probeerde zijn eigen onderzoek op gang te brengen, maar kwam niet verder. De waarheid is, dat hij deze hele tijd zichzelf niet meer was.”

      Riley had zeker gemerkt dat Garrett vreselijk onrustig leek. Misschien iets meer dan een doorgewinterde agent zou zijn, zelfs na de dood van een familielid. Hij had duidelijk gemaakt dat ze niet close waren.

      Morley leidde Riley en Bill naar de Forensische Pathologie van het gebouw, waar hij hen introduceerde bij de teamleider, Dr. Rachel Fowler. De patholoog trok de koelcel open waar Nancy Holbrook's lichaam werd bewaard.

      Riley huiverde een beetje bij de bekende geur van ontbinding, ook al was de geur nog niet erg sterk. Ze zag dat de vrouw klein was en erg mager.

      "Ze lag nog niet lang in het water," zei Fowler. "De huid begon net te rimpelen toen ze werd gevonden.”

      Dr. Fowler wees naar haar polsen.

      "Je kunt wondern van touw zien. Het lijkt erop dat ze vastgebonden was toen ze vermoord werd.”

      Riley zag verhoogde vlekken op de kromming van de arm van het lijk.

      "Dit lijkt op sporen", zei Riley.

      "Juist. Ze gebruikte heroïne. Ik denk dat ze serieus verslaafd aan het raken was.”

      Het leek voor Riley alsof de vrouw anorexia had gehad, en dat leek in overeenstemming met Fowlers verslavingstheorie.

      "Dit soort verslaving lijkt niet op zijn plaats voor een eersteklas escorte," zei Bill. "Hoe weten we dat ze dat was?”

      Fowler liet een gelamineerd visitekaartje in een plastic bewijszakje zien. Er stond een provocerende foto van de dode vrouw op. De naam op de kaart was gewoon "Nanette" en het bedrijf heette "Ishtar Escorts".”

      "Deze kaart had ze bij zich toen ze werd gevonden," legde Fowler uit. "De politie nam contact op met Ishtar Escorts en ontdekte haar echte naam, en dat leidde al snel tot haar identificatie als Agent Holbrook's halfzus.”

      "Enig idee hoe ze verstikt werd?" vroeg Riley.

      "Er zitten wat blauwe plekken om haar nek," zei Fowler. "De moordenaar kan een plastic zak over haar hoofd hebben getrokken.”

      Riley keek goed naar de plekken. Was dit een soort seksspel dat verkeerd afgelopen is, of een opzettelijke moord? Ze wist het nog niet.

      "Wat had ze aan toen ze werd gevonden?" vroeg Riley.

      Fowler opende een doos die de kleding van het slachtoffer bevatte. Ze droeg een roze jurk met een lage halslijn die nauwelijks respectabel was, merkte Riley op, maar zeker een niveau boven de typische trashy kleding van een tippelende prostituee. Het was de jurk van een vrouw die zowel erg sexy uit wilde zien en passend gekleed wilde zijn voor nachtclubs.

      Bovenop de jurk lag een doorzichtig plastic zakje met sieraden.

      "Mag ik even kijken?" vroeg Riley aan Fowler.

      "Ga je gang.”

      Riley pakte de zak op en keek naar de inhoud. Het meeste ervan was vrij smaakvolle kostuumsieraden - een kralenketting en armbanden en eenvoudige oorbellen. Maar één item viel op tussen de rest. Het was een slanke gouden ring met een diamant. Ze pakte hem op en liet het aan Bill zien.

      "Echt?" vroeg Bill.

      "Ja," antwoordde Fowler. "Echt goud en een echte diamant.”

      "De moordenaar heeft niet de moeite genomen om het te stelen," zei Bill. "Dus dit ging niet om geld.”

      Riley wendde zich tot Morley. "Ik wil graag zien waar het lichaam werd gevonden," zei ze. "Op dit moment, nu het nog licht is....”

      Morley zag er een beetje verbaasd uit.

      "We kunnen je er met een helikopter naartoe brengen," zei hij. "Maar ik weet niet wat je verwacht te vinden. Agenten en politie zijn overal op de plek geweest.”

      "Vertrouw haar," zei Bill bewust. "Ze zal wel iets te weten komen.”

      Hoofdstuk acht

      Het brede oppervlak van Nimbo Lake zag er stil en rustig uit toen de helikopter naderde.

      Maar de buitenkant kan je voor de gek houden, herinnerde Riley zichzelf. Ze wist goed dat rustige oppervlakken donkere geheimen konden bewaken.

      De helikopter daalde af en wiebelde toen hij op zoek ging naar een landingsplaats. Riley voelde zich een beetje misselijk worden van de onstabiele beweging. Ze hield niet zo van helikopters. Ze keek naar Bill, die naast haar zat. Ze vond dat hij er even ongemakkelijk uitzag.

      Maar toen ze naar Agent Holbrook keek, leek zijn gezicht leeg voor haar. Hij had nauwelijks iets gezegd tijdens de vlucht van een half uur vanuit Phoenix. Riley wist nog niet wat hij van hem moest denken. Ze was gewend om mensen gemakkelijk te lezen - soms zelf te gemakkelijk. Maar Holbrook vond ze nog steeds een raadsel.

      De helikopter raakte СКАЧАТЬ