Dobry omen. Терри Пратчетт

Чтение книги онлайн.

      Crowley wolno osunął się po cokole. Azirafal potoczył się pod rozłożysty rododendron. Na jego płaszczu rosła ciemna plama.

      Crowley poczuł, że koszula zrobiła się wilgotna i lepka.

      To po prostu idiotyczne. Nie chciał dać się zabić bodaj dlatego, żeby uniknąć mitręgi składania wyjaśnień. Firma nie wydawała lekką ręką nowych powłok cielesnych. Zawsze chcieli wiedzieć, co się stało ze starą i dlaczego. Procedura potrafiła przeciągać się w nieskończoność i przypominała formalności, przez które trzeba przebrnąć, chcąc odzyskać pieniądze za wciąż psujące się wieczne pióro na gwarancji.

      Spojrzał z niedowierzaniem na rękę.

      Diabły doskonale widzą w ciemnościach. Zobaczył, że ma żółtą dłoń. Krwawił na żółto!

      Delikatnie oblizał palec.

      Podczołgał się do Azirafala i dotknął koszuli. Jeśli plama na jego koszuli była krwią, to znaczy, że matce naturze odbiła szajba.

      – Łobuz trafił mnie między żebra – jęknął upadły anioł.

      – Zgadza się. Ale czy zwykle krwawisz na niebiesko? – zapytał.

      Azirafal otworzył oczy, potarł kark i usiadł. Następnie powtórzył oględziny Crowleya.

      – Farba?

      Crowley skinął potakująco.

      – W co oni grają?

      – Nie wiem. Chyba w „przewracaj się, jesteś zabity!” – odpowiedział diabeł, dając do zrozumienia, że sam też by chętnie zagrał, ale z lepszym skutkiem.

      Była to naprawdę fascynująca gra. Nigel Tompkins, zastępca kierownika działu zaopatrzenia, czołgał się przez chaszcze, mając przed oczami mrożące krew w żyłach sceny z „Brudnego Harry’ego”. Uwielbiał Clinta Eastwooda. I pomyśleć, że na szkoleniu… spodziewał się kompletnej nudy.

      Owszem, na początku był jeden wykład. Na temat sposobów obchodzenia się z bronią na pociski barwiące. Tompkins uważnie przyglądał się twarzom uczestników kursu. Widział, że na każdej malowało się twarde postanowienie zrobienia przy pierwszej sposobności tego, czego zakazano na wykładzie. Biznes jest dżunglą, a ty masz broń w ręku chyba nie po to, żeby poplamić kurtkę przeciwnika. Prawdziwym trofeum będzie dopiero głowa wisząca nad kominkiem. W ostateczności poroże nie musi być głównym elementem dekoracyjnym.

      Ostatnio rozeszła się pogłoska, że ktoś z firmy United Consolidated bardzo wzmocnił swoje szanse na awans, celnie umieszczając pocisk z farbą w uchu bezpośredniego zwierzchnika, wskutek czego trafiony jął uskarżać się na dziwne dzwonienie w uszach podczas narad i w niedługim czasie został przeniesiony ze względów zdrowotnych.

      Koledzy z firmy, dotychczas druhowie serdeczni, byli zgodni, że tylko jeden z nich nadaje się na stanowisko prezesa United Holdings PLC Inc. z tym, że każdy sądził, iż właśnie on jest jedynym i najlepszym kandydatem.

      Urzędniczka z kadr zapowiedziała, że celem kursu jest rozwijanie zdolności przywódczych, nauczenie organizacji pracy w zespole itd. Kursanci unikali swojego wzroku, za to dokładnie patrzyli na ręce rywali.

      Wszystko przebiegało zgodnie z planem. Na spływie kajakowym odpadł Johnstone (pęknięcie bębenka), zaś wyprawa w góry wyeliminowała Whittakera (zerwanie ścięgien w kroczu).

      Mrucząc mantrę biznesmena: „Wykończ innych, zanim inni wykończą ciebie, zabij albo zgiń. Bierz się do garów albo wyrywaj z kuchni. Przetrwają najtwardsi. Korzystaj z każdej okazji”, załadował kolejny pocisk.

      Podczołgał się bliżej do leżących. Jeszcze go nie dostrzegli.

      Gdy skończyła się osłona z krzewów, wziął głęboki oddech i poderwał się z ziemi.

      – Mam was, gno… no nieee!

      W miejscu, gdzie leżał jeden z trafionych, wiło się coś obrzydliwego. Zauważył, że ktoś zgasił światło.

      Crowley wrócił do ulubionej postaci.

      – Nie cierpię tego robić – burknął. – Ciągle się boję, że zapomnę, jak wrócić do normy. Chyba zniszczyłem wizytowy garnitur.

      – Tym razem te półgłówki przesadziły – stwierdził Azirafal bez zbytniej urazy w głosie. Aniołowie zobowiązani są do przestrzegania pewnych СКАЧАТЬ