Przeciw interpretacji i inne eseje. Susan Sontag

Чтение книги онлайн.

      28

      W Smutku tropików Lévi-Strauss powiada, że chociaż dużo wcześniej znał pisma francuskich antropologów i socjologów, dopiero lektura Primitive Society Lowiego w 1934 lub 1935 roku zadecydowała o jego konwersji z filozofii na antropologię. „W ten sposób rozpoczęło się długotrwałe obcowanie z etnologią anglo-amerykańską […]. Przybyłem w stanie otwartego buntu przeciwko Durkheimowi i przeciwko wszelkiemu usiłowaniu wykorzystania socjologii do celów metafizycznych” (Smutek tropików, dz. cyt., s. 52 – przyp. tłum.). Niemniej jednak Lévi-Strauss dał jasno do zrozumienia, że uważa się za rzeczywistego legata tradycji Durkheimowsko-Maussowskiej, a ostatnio nie zawahał się przed umiejscowieniem własnego dzieła w relacji do problemów filozoficznych stawianych przez Marksa, Freuda i Sartre’a. Na gruncie technicznej analizy jest zaś w pełni świadom długu, jaki zaciągnął wobec autorów francuskich, a zwłaszcza dzieł takich jak O niektórych pierwotnych formach klasyfikacji Durkheima i Maussa (wyd. polskie w: Marcel Mauss, Socjologia i antropologia, przeł. Marcin Król, Krzysztof Pomian i Jerzy Szacki, Warszawa 1973) i Szkic o darze Maussa (wyd. francuskie 1924, wyd. polskie w: Marcel Mauss, tamże). Z pierwszego z nich Lévi-Strauss zaczerpnął swój punkt wyjścia do badań nad taksonomią i „wiedzą konkretu” ludów pierwotnych w Myśli nieoswojonej. Z drugiego – w którym Mauss wysuwa twierdzenie, że związki pokrewieństwa, związki wymiany ekonomicznej i ceremonialnej oraz związki językowe przynależą zasadniczo do tego samego porządku – Lévi-Strauss zaczerpnął podejście, które najpełniej ilustrują Elementarne struktury pokrewieństwa. Powtarza, iż Durkheimowi i Maussowi zawdzięcza decydujące spostrzeżenie, że la pensée dite primitive était une pensée quantifiée [myśl zwana prymitywną była myślą możliwą do oszacowania].