Вараціш-гара. Маргарыта Латышкевіч

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ ў неспакойны трывожны сон, месяцовае святло, падобнае да пралітага малака, пракралася і туды тонкай–тонкай срэбранай ніткай, падвешанай над безданню. У сне Ільга, бязважкая, як воблака, на гэтую нітку стала і пайшла, вышэй і вышэй, і пад ёю ва ўсе бакі рассцілалася цёмная зямля, якая таксама спала: пушчы, палеткі, пагоркі, азёры, з вышыні падобныя да рассыпаных шкляных пацерак, пералівістыя стужкі рэк. Нітка цяжэла ад расы, хілілася долу, як наліты колас, мостам апускалася на духмяны перадсвітальны луг, увесь у абрыўках туману. Ільга крочыла між высокіх траў, а перад ёю, паказваючы дарогу, бязгучна бег белы–белы, быццам туман, воўк. Сонца выкацілася над імі раптоўна – страшнае, барвовае, небывала вялізнае – і туманы апалі, развеяліся. Воўк прыпыніўся і вокамгненна развеяўся таксама, быццам здань, а Ільга застыла на месцы, разгубленая, самотная.

      – Счакай! – крыкнула адчайна, разумеючы, што не зраўняецца, ніколі не дагоніць, як бы ні спрабавала, як бы ні спяшалася: занадта па–рознаму крочаць.

      І прачнулася – з цяжкой галавой, разбітая, быццам і не спала. Вясёлая маладзенькая служка, круглая і чырвонашчокая, крамяная, уся быццам наліўны яблык, абудзіла рана, прынесла Ільзе ваду для ўмывання. Балбатала пра ўсё адразу і ні пра што, грымела накрухмаленай спадніцай, шумна адхінала гардзіны. За вокнамі яшчэ не развіднела, раскудлачаная Ільга пазяхала і церла кулакамі вочы. А служка між іншым казала, што вяльможны Тамаш Дубыніч нейкую новую забаўку прыдумаў, таму і загадаў пабудзіць на досвітку, і дужа прасіў, каб панна – значыць, Ільга – да яго далучылася.

      – Ах, такі далікатны пан, ну такі далікатны! – служка манерна надзьмула пульхныя губкі. – І «ласачкай» назаве, і «красунечкай», і мядовым пернікам пачастуе!

      На гэтых словах Ільга вельмі жыва ўявіла медзведзяватую абыходлівасць Дубыніча з жаночым полам і засмяялася. Зрэшты, князеў брат, хоць і ў гадах, а нежанаты, поспехам пэўнага кшталту якраз карыстаўся, і не адно такое румянае яблычка па ім уздыхала. Сам жартаваў неяк: як, маўляў, тут законную жонку завесці, гэта колькі ж дзявок застанецца з разбітымі сэрцамі.

      Конец ознакомительного фрагмента.

      Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

      Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

      Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

/9j/4QAYRXhpZgAASUkqAAgAAAAAAAAAAAAAAP/sABFEdWNreQABAAQAAAA8AAD/7gAOQWRvYmUAZMAAAAAB/9sAhAAGBAQEBQQGBQUGCQYFBgkLCAYGCAsMCgoLCgoMEAwMDAwMDBAMDg8QDw4MExMUFBMTHBsbGxwfHx8fHx8fHx8fAQcHBw0MDRgQEBgaFREVGh8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx//wAARCAHhAX0DAREAAhEBAxEB/8QAiwABAAEFAQEAAAAAAAAAAAAAAAUCAwQGBwEIAQEBAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAARAAAgEDAwIEAwUFBQYFAwEJAQIDABEEIRIFMQZBUSITYXEHgZEyQhShscFSI2JyMxUI0YKSokMk8OFzNBbxshdTJcJjg7NEdDUmEQEAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA/9oADAMBAAIRAxEAPwD6poFAoFAoFAoFAoFAoFAoFAoF6CJzO5+Hw+UXjcucY+RJE0sLSkJG4X8QV203DxFBD8b9Te28rHheedcaeUTs8G4SGNMckFnKjQFRuFBsnF8lh8nx8GfhSe7iZKCSGSxG5T0NjQZVAoFAoFAoFAoFAoFAoFAoFAoFAoFAoFAoFAoFAoFAoFAoFAoFAoFAoFAoFAoFAoFBA9096cL23HCM6TdlZLbcbFS29z56kBVHiTQcq7q+o3cuVy0cEeYuBxzLujWD0+sG1pJT6mAvu9NulBr3L8PxmVyWLmy40meZZ2bJW087WkNzcputbSgp7l4TjTF7g93GgZDHGSskJV22qv4wv85oN8+m31L4zFh/+Ock/sxcfIMPCzHAUOoO1Q4GnXTcNKDrQIIuOh6GgUCgUCgUCgUCgUCgUCgUCgUCgUCgUCgUCgUCgUCgUCgUCgUCgUCgUCgUCgUCgUEdz/N4vC8VPyGSRsiHpUkLuY6Ktz5mg+bOQ5Tme6s6aXJhGZzOTLsxsRQRaMsNgj8QiDUn7dKDbxJxnaE8OPm4WPzPOxxJJyGRlSFYce4ukcSlZSW/fQUZw+p/N4eRyeF70cE5AGBE4hV4h4KrFdPPXWgwuzcb6n4uJLkZvCLLgWJfjMxgTKC34Srb7WHQ0GTzHEdu89Dlx8bjtxvLRxyTQcZlfhkmVb2jcEMr/Ai СКАЧАТЬ