Romeo i Julia. Уильям Шекспир

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ wpadłem w gorszy stan niż szalonego.

      W loch się dostałem, jestem pastwą głodu,

      Chłost i mąk… Dobry wieczór, przyjacielu.

      SŁUŻĄCY

      Nawzajem, panie. Czy umiesz pan czytać?

      ROMEO

      Niestety! umiem w moim przeznaczeniu

      Czytać niedolę.

      SŁUŻĄCY

      Tego się bez książki

      Można nauczyć; ale ja się pytam,

      Czy pan pisane rzeczy umie czytać?

      ROMEO

      Małej mi rzeczy do tego potrzeba,

      To jest znać tylko język i litery.

      SŁUŻĄCY

      Słusznie pan mówisz, bądźże zdrów i wesół.

      Chce odejść.

      ROMEO

      Czekaj no, wasze, umiem czytać.

      czyta

      "Sinior Martino, jego małżonka i córki.

      Hrabia Anzelm ze swymi pięknymi siostrami.

      Siniora wdowa po Witruwiuszu.

      Sinior Placentio i jego miłe siostrzenice.

      Merkucjusz i jego brat Walenty.

      Mój brat Kapulet z małżonką i córkami.

      Moja śliczna siostrzenica, Rozalina, Liwia,

      Sinior Valentio i nasz kuzyn Tybalt.

      Lucjusz i nadobna Helena."

      Wspaniałe grono!

      oddaje kartę

      Gdzież oni przyjść mają?

      SŁUŻĄCY

      Owdzie.

      ROMEO

      Gdzie?

      SŁUŻĄCY

      Do naszego pałacu, na wieczerzę.

      ROMEO

      Do czyjego pałacu?

      SŁUŻĄCY

      Mojego pana.

      ROMEO

      W istocie, powinienem się był przede wszystkim spytać, kto nim jest.

      SŁUŻĄCY

      Oznajmię to panu bez pytania: moim panem jest możny, bogaty Kapulet; jeżeli panowie nie jesteście z domu Montekich, to was zapraszam do niego na kubek wina.

      Bądźcie weseli.

      Wychodzi.

      BENWOLIO

      Na tym wieczorze Kapuleta będzie

      Bożyszcze twoje, piękna Rozalina,

      Obok najpierwszych piękności werońskich.

      Pójdź tam i okiem bezstronnym porównaj

      Jej twarz z obliczem tych, które ci wskażę:

      Wnet nowe bóstwo ślad dawnego zmaże.

      ROMEO

      Gdyby rzetelny mój wzrok tak fałszywe

      Miał dać świadectwo, łzy, stańcie się żarem!

      Wy, zalewane wciąż, a jeszcze żywe

      Przezrocza, spłońcie pod kłamstwa nadmiarem!

      Zatrzeć jej wdzięki! Nigdy wszechwidzące

      Równej piękności nie widziało słońce.

      BENWOLIO

      Wielbisz ją, boś ją jedną na oboich

      Ważył dotychczas szalach oczu swoich,

      Lecz umieść na tej wadze kryształowej

      Obok niej inną, którą ci gotowy

      Będę dziś wskazać; a ręczę, że owa

      Nieporównana w kąt się przed tą schowa.

      ROMEO

      Pójdę tam, ale z obojętnym okiem,

      Jednej wyłącznie poić się widokiem.

      Wychodzą.

      Scena trzecia

      Pokój w domu Kapuletów.

      Wchodzi P a n i K a p u l e t i M a r t a.

      PANI KAPULET

      Gdzie moja córka? Idź ją tu przywołać.

      MARTA

      Na moją cnotę do dwunastu wiosen —

      Już ją wołałam. Pieszczotko, biedronko!

      Julciu! pieszczotko moja! moje złotko!

      Boże, zmiłuj się! Gdzież ona jest? Julciu!

      Wchodzi J u l i a.

      JULIA

      Czy mnie kto wołał?

      MARTA

      Mama.

      JULIA

      Jestem, pani;

      Co mi rozkażesz?

      PANI KAPULET

      Słuchaj. Odejdź, Marto;

      Mam z nią sam na sam coś do pomówienia.

      Marto, pozostań; przychodzi mi na myśl,

      Że twa obecność może być potrzebna.

      Julka ma piękny już, wiek, wszakże prawda?

      MARTA

      Ba, mogę wiek jej policzyć na palcach.

СКАЧАТЬ