Horace: Odes and Epodes. Гораций
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Horace: Odes and Epodes - Гораций страница 3

Название: Horace: Odes and Epodes

Автор: Гораций

Издательство: Public Domain

Жанр: Поэзия

Серия:

isbn:

isbn:

СКАЧАТЬ ventos aequore fervido 10

        Deproeliantis, nec cupressi

          Nec veteres agitantur orni.

      Quid sit futurum cras, fuge quaerere et

      Quem fors dierum cumque dabit lucro

        Adpone, nec dulcis amores 15

          Sperne puer neque tu choreas,

      Donec virenti canities abest

      Morosa. Nunc et campus et areae

        Lenesque sub noctem susurri

          Composita repetantur hora; 20

      Nunc et latentis proditor intimo

      Gratus puellae risus ab angulo

        Pignusque dereptum lacertis

          Aut digito male pertinaci.

      X

      Mercuri, facunde nepos Atlantis,

      Qui feros cultus hominum recentum

      Voce formasti catus et decorae

        More palaestrae,

      Te canam, magni Iovis et deorum 5

      Nuntium curvaeque lyrae parentem,

      Callidum quidquid placuit iocoso

        Condere furto.

      Te, boves olim nisi reddidisses

      Per dolum amotas, puerum minaci 10

      Voce dum terret, viduus pharetra

        Risit Apollo.

      Quin et Atridas duce te superbos

      Ilio dives Priamus relicto

      Thessalosque ignis et iniqua Troiae 15

        Castra fefellit.

      Tu pias laetis animas reponis

      Sedibus virgaque levem coerces

      Aurea turbam, superis deorum

        Gratus et imis. 20

      XI

      Tu ne quaesieris, scire nefas, quem mihi, quem tibi

      Finem di dederint, Leuconoe, nec Babylonios

      Temptaris numeros. Ut melius quidquid erit pati,

      Seu pluris hiemes seu tribuit Iuppiter ultimam,

      Quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare 5

      Tyrrhenum: sapias, vina liques, et spatio brevi

      Spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida

      Aetas: carpe diem, quam minimum credula postero.

      XII

      Quem virum aut heroa lyra vel acri

      Tibia sumis celebrare, Clio?

      Quem deum? Cuius recinet iocosa

        Nomen imago

      Aut in umbrosis Heliconis oris, 5

      Aut super Pindo gelidove in Haemo?

      Unde vocalem temere insecutae

        Orphea silvae,

      Arte materna rapidos morantem

      Fluminum lapsus celeresque ventos, 10

      Blandum et auritas fidibus canoris

        Ducere quercus.

      Quid prius dicam solitis parentis

      Laudibus, qui res hominum ac deorum,

      Qui mare ac terras variisque mundum 15

        Temperat horis?

      Unde nil maius generatur ipso,

      Nec viget quicquam simile aut secundum:

      Proximos illi tamen occupavit

        Pallas honores, 20

      Proeliis audax; neque te silebo,

      Liber, et saevis inimica virgo

      Beluis, nec te, metuende certa

       Phoebe sagitta.

      Dicam et Alciden puerosque Ledae, 25

      Hunc equis, illum superare pugnis

      Nobilem; quorum simul alba nautis

        Stella refulsit,

      Defluit saxis agitatus humor,

      Concidunt venti fugiuntque nubes, 30

      Et minax, quod sic voluere, ponto

        Unda recumbit.

      Romulum post hos prius an quietum

      Pompili regnum memorem an superbos

      Tarquini fascis dubito, an Catonis 35

        Nobile letum.

      Regulum et Scauros animaeque magnae

      Prodigum Paullum superante Poeno

      Gratus insigni referam camena

        Fabriciumque. 40

      Hunc, et incomptis Curium capillis

      Utilem bello tulit, et Camillum

      Saeva paupertas et avitus apto

        Cum lare fundus.

      Crescit occulto velut arbor aevo 45

      Fama Marcelli; micat inter omnis

      Iulium sidus velut inter ignis

        Luna minores.

      Gentis humanae pater atque custos,

      Orte Saturno, tibi cura magni 50

      Caesaris fatis data: tu secundo

        Caesare regnes.

      Ille seu Parthos Latio imminentis

      Egerit iusto domitos triumpho,

      Sive subiectos Orientis orae 55

        Seras et Indos,

      Te minor latum reget aequus orbem;

      Tu gravi curru quaties Olympum,

      Tu parum castis inimica mittes

        Fulmina lucis. 60

      XIII

      Cum tu, Lydia, Telephi

        Cervicem roseam, cerea Telephi

      Laudas bracchia, vae meum

        Fervens difficili bile tumet iecur.

      Tum nec mens mihi nec color 5

        Certa sede manet, umor et in genas

      Furtim labitur, arguens

        Quam lentis penitus macerer ignibus.

      Uror, seu tibi candidos

        Turparunt umeros immodicae mero 10

      Rixae, sive puer furens

        Impressit memorem dente labris notam.

      Non, si me satis audias,

        Speres perpetuum dulcia barbare

      Laedentem oscula, quae Venus 15

        Quinta parte sui nectaris imbuit.

      Felices ter et amplius,

        Quos inrupta tenet copula nec malis

      Divolsus querimoniis

        Suprema citius solvet СКАЧАТЬ