Вяртанне Ліліт. Юлія Шарова

Чтение книги онлайн.

      Цела мякка націснула на Таніны плечы і апусціла яе на калені. Націснула на макаўку – і апусціла яшчэ ніжэй.

      На пліце гарэў рыбны амлет.

      Калі з патэльні шугануў дым, цела люта мацюкнулася і сарвалася з месца.

      Пажар згасілі. У кухні стаяў смурод. Дзяніс зашпіліў прарэху. Таня выцерла рот.

      – Ты мяне болей не правакуй на такія штукі, добра? – сказаў ён, усміхаючыся. – А то ж і хату можна спаліць.

      Потым яна гэткім самым чынам справакавала цела, калі яны выпадкова апынуліся ў спальні – паглядзець калекцыю нажоў Дзяніса.

      Цела аддавалася Тані, маўляў, вось яно я, гуляйся. Таня шторазу баялася ўчыніць нешта не так. Яе запрашалі зноў і зноў. «Да» і «пасля» апавядалі, што ўмее рабіць тая ды іншая пасія (усе яны маглі б быць адзінымі, калі б ацанілі далікатнасць Дзянісавай натуры).

      Кухня заставалася Таніным каралеўствам і рабіла яе непаўторнай у вачах Дзяніса (і гэта, халера, было крыўдна).

      28

      Рамонт у новай Міланінай кватэры ішоў поўным ходам, і яна знаходзілася ўжо ў той шчаслівай ягонай стадыі, калі можна гадзінамі гуляць па мэблевых крамах і прыглядаць сабе канапу і мяккія фатэлі, бо ўсе матэрыялы даўно набытыя і трэба толькі прыспешваць брыгаду будаўнікоў. Думка пра пераезд, які мусіў адбыцца пад Новы год, сагравала Мілану ва ўсіх сэнсах, бо арандаваная кватэра была халодная і непрыдатная для камфортнага існавання.

      Яна так засяродзілася на сваёй падрыхтоўцы да новага жыцця, што не звярнула ўвагі на змену ў паводзінах Мурмура. Кот пачаў неспакойна бегаць па кватэры, быццам яго нехта палохаў.

      – Што здарылася? – запытала яна свайго кампаньёна.

      Мурмур сарваўся з месца, з разбегу заскочыў на зачыненую фортку на акне і павіс кіпцюрамі на драўлянай раме.

      – Оўўўў… оўўўў… – праскавытаў звер.

      Мілана зняла яго з форткі, узяла на рукі і прыціснула да сябе. Звыклага ціхмянага вуркатання не было.

      «Будзе вельмі дарэчы, калі вашэця скарыстаецца сваім дарам празорлівасці! – урэшце пачула Мілана. – Адбываецца нешта фатальнае для вашэці!»

      Трэба супакоіцца, сесці і засяродзіцца. Фамільяры проста так не трывожацца.

      Калі прычына стала яснай, Мілана парывіста ўстала з фатэля і пачала шнураваць па пакоі.

      Ідыётка.

      Кватэру набыла. Загнездавалася.

      Той дурненькі з казіно, на якога яна навяла насланнё, атрымаў невялікі тэрмін за хуліганства, а затым яго перадалі ў Расею. Там ён выйшаў на волю і загаманіў… Сустрэўся са сваім апекуном па бізнесе і сярод іншага згадаў пра «ісаеўскую бабу» з Мінска. Шэф не ўзяў пад увагу словы пратэжэ.

      Пакуль два дні таму не знайшлі цела Ісаева. Аднаго Ісаева. Без дзеўкі.

      Яе будуць шукаць. Торбу з дакументамі яны выкінулі – тое добра. Яна прыкметная, СКАЧАТЬ