1813 (зборнік). Уладзімір Садоўскі

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ голас плябана быў спакойны, ён нібыта размаўляў сам з сабою. – Але я бачыў усё тое на ўласныя вочы. Гэта так.

      – Вы хочаце сказаць, што надыходзіць Апошні Суд? Ці вы проста наслухаліся страшных гісторый ад сваіх французскіх сяброў? – Міхал дазволіў сабе грубасць. Роспачны стан плябана пачаў выклікаць у яго раздражненне. Брат Крыштоф прамаўчаў.

      – Добра, – граф вырашыў змяніць тэму. – Скажыце, вы можаце мне дапамагчы і паслаць да нас чалавека, які разбіраецца ў медыцыне?

      – На жаль, не, пане сенатару, – не адразу адказаў плябан, – усе занятыя. Брат Крыштоф адвярнуўся да акна і скрозь шчыліну ў аканіцы паглядзеў на двор. – Але я хачу даць вам параду, – плябан усё яшчэ стаяў спінай да графа. – Вам трэба як мага хутчэй вярнуцца ў замак, зачыніць усе дзверы, усе вокны і нікога не ўпускаць. Дакладней, упускаць толькі тых, хто можа назваць сябе. Упускаць жывых, якія могуць гаварыць, бо мерцвякі не здольныя да словаў, – манах рэзка павярнуўся, сухія вочы ўтаропіліся ў Міхала. – Яны здольныя толькі забіваць, – прашаптаў плябан.

      Міхал адступіў. Ён нічога не адказаў, моўчкі развітаўся і шпарка пашыбаваў да выхаду. Манах, які сустракаў Агінскага ў кляштары, кінуўся следам, каб зачыніць дзверы.

      Выйшаўшы з будынка, граф вылаяўся. «Гэты Крыштоф, мусіць, непрытомны. Дарэмна толькі з’ездзіў», – думаў Міхал. На дварэ было ўсё гэтак жа ціха і пустынна, але Бакас, які ўвесь час прастаяў на прывязі, моцна расхваляваўся. Конь узбуджана біў капытом, круціў вачыма ў розныя бакі і ржаў.

      – Спакойна, Бакас. Усё добра, – Агінскі пагладзіў каня па шыі.

      Забіраючыся ў сядло, Міхал думаў над словамі плябана: «Мерцвякі ходзяць, што ён выдумаў? Быць гэтага не можа». Агінскі накіраваўся да замка. Ён разважаў, як сказаць дзядзьку пра тое, што дапамогі ад трынітарыяў чакаць не варта. Краем вока граф заўважыў рух каля адной з разбураных хат. Там быў чалавек. Стоячы на каленях спінаю да Міхала, ён апусціў галаву і нешта рабіў рукамі перад сабой. «Пэўна, вогнішча раскладае», – мімаходзь падумаў Агінскі. На мужчыне быў брудны шынэль вайсковага крою. Ён быў настолькі захоплены справай, што не звяртаў на конніка ўвагі. Міхал не стаў яго аклікаць і проста паехаў далей.

      Конец ознакомительного фрагмента.

      Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

      Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

      Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

/9j/4AAQSkZJRgABAgAAZABkAAD/7AARRHVja3kAAQAEAAAAPAAA/+4ADkFkb2JlAGTAAAAAAf/bAIQABgQEBAUEBgUFBgkGBQYJCwgGBggLDAoKCwoKDBAMDAwMDAwQDA4PEA8ODBMTFBQTExwbGxscHx8fHx8fHx8fHwEHBwcNDA0YEBAYGhURFRofHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8fHx8f/8AAEQgBuQGQAwERAAIRAQMRAf/EAJgAAAEEAwEAAAAAAAAAAAAAAAABBAUGAgMHCAEBAQEBAAAAAAAAAAAAAAAAAAECAxAAAgECBAQDBAYFBwoFAwUBAQIDEQQAIRIFMSITBkFRB2FxMhSBkaFCUiOx0WIzFfDBcoKSoiTh8bLC0kNzkxYIU2ODozSzwxfT40RUJTURAQEBAQEBAQAAAAAAAAAAAAARAQISITH/2gAMAwEAAhEDEQA/APVOAMAYAwCaRWtM8AtMBjpz44AKMTUOR7MAUfz+zAY6ZvNeFOH+XAYkXOVCo88uP24AAuaZlSfOn+XALGLgV6hU14aRT+c4DaCfEUwBgDAIWA9+AxeZEUs5CqMyTkKe85YASVXXUpBU5gjxHGv1YDPAGAMAVwBXAFcAhalcuH8vHAGsVp9eANQpXw9mf6MAhkUcSB9IwGtry3UV6in2A4CBj7uvPmlgm7d3SJGbT8xptpI+NNX5c7vp9unAT3zPlGx+ofpIwCmdqV6TfSV/XgNB3OECpaNR+1IowB/EYKjnjNeFHr+gYBTfx+36EkP+rgMTulsubdSn/Bl/2cAh3mxHEyge2GX/AGcBmm7ba5Ci5j1twQsFb+yaHAOtQ93vywBrHn9owGEiM9KSMlDXlp/rA4DPUKV4e/LAFcAFgOOXl7cAB1PDPALgDAGAMAYAwBgDAGAMAYAwBgDAGAMAYArgEDA8MAuA0T2dvcaTKurTwoSv6CMA1k2PbHDB4y2sUIZmIp/RJp9mAWx2bbNtjePbraKyjdupKlvFHErN+JtKirU8a4DfJL06dSZFUeDgfrGAwN3ICQtZCPwxtT6+GAGub+hCWuo/dZnCg/pwGBfeSMoIEY5VMrtT/wBta4DEjeyAv+HrWrMC4oPLgcAfJ7q1T88yE8OSMgfZgMP4RdM1Zbx3/tp9iOo+zAR229ibTtvUFjNdWySNreKG5uAmrzCNIy/ZgJIbFECCbu6fTw1zM36cBuXarcEHU5I8yP1YDZ/D4AahpAeH7x/9rAL8jFw СКАЧАТЬ