Падарунак для Адэлі (зборнік). Севярын Квяткоўскі

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ акаляў невялікі сад. Побач з адным дрэвам – ці ня самым старым – мелася студня. Расчыніліся дзьверы, і на падворак скокнула дзяўчына. Высокая, ладная, з пустым вядром у руках. На дзяўчыне была адно кароткая кашулька, якая ледзь прыкрывала клубы. Басаногая, сьпяваючы нейкую песеньку, дзяўчына пабегла да студні. Набрала вады, вярнулася на ганак, павярнула голаў у мой бок і памахала рукой. Я быў перакананы, што мяне не відно, бо я стаяў у ценю суседзкай павеці.

      Весьнічкі былі незамкнутыя, ды я нясьпешна падышоў да ганку і асьцярожна націснуў на ручку дзьвярэй, якія адразу ж адчыніліся.

      – Заходзьце, – усьміхнулася дзяўчына, – я вас чакала.

      – Вы мяне ведаеце? Вы ведаеце мой гурт…

      Дзяўчына прыклала да маіх вуснаў палец і паказала на ложак, побач зь якім стаяў маленькі столік. Я прысеў і глядзеў на дзяўчыну, якая рухалася па пакоі танцуючы. Яна не саромелася сваіх аголеных ног і кароткай празрыстай кашулі. Дзяўчына запаліла сьвечку на стале і паказала на дзьверы ў суседні пакой:

      – Я туды ніколі не заходжу. Там жывуць эльфы і гномы, апоўначы яны пачынаюць граць на флейце. Паслухайце іх, а я зьбяру сьвяточную вячэру.

      Праз колькі хвілінаў мне падалося, што я сапраўды чую музыку. З вуліцы дом выглядаў такім вялікім. Але пакой, дзе апынуўся я, быў маленькі. Я агледзеўся: старая шафа, палічка з кніжкамі, колькі плюшавых цацак…

      Хвіліны цягнуліся, а гаспадыні ўсё не было. Цікаўнасьць перамагла, і я наважыўся адчыніць дзьверы ў суседні пакой. Ён быў вялікі і абсалютна пусты. Калі не лічыць вялікай грубкі, абкладзенай старой-старой кафляй. На грубцы стаяла калядная паштоўка – “Анёл ляціць над гмахамі старых камяніц”. Я не стрымаўся, разгарнуў паштоўку і ўбачыў імя адрасату – сваё імя.

      Едучы раніцай дадому, я спрабаваў узгадаць, што было пасьля таго, як я выйшаў з пустога пакою. Але здолеў прыгадаць толькі, як прачнуўся ў ложку, як пабачыў запіску са словам “Дзякуй!”, як выйшаў, зачыніў дзьверы і амаль адразу знайшоў дарогу да вакзалу. Ува мне засталося пачуццё асалоды. А таксама зьявіліся трывога і разгубленасьць. Бо здавалася, што гісторыя адбылася не са мною. Нібы я стаўся ўдзельнікам чужой гісторыі.

      Конец ознакомительного фрагмента.

      Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

      Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

      Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

/9j/4AAQSkZJRgABAQEASABIAAD/2wBDAAIBAQIBAQICAgICAgICAwUDAwMDAwYEBAMFBwYHBwcGBwcICQsJCAgKCAcHCg0KCgsMDAwMBwkODw0MDgsMDAz/2wBDAQICAgMDAwYDAwYMCAcIDAwMDAwMDAwMDAwMDAwMDAwMDAwMDAwMDAwMDAwMDAwMDAwMDAwMDAwMDAwMDAwMDAz/wgARCAGBARMDAREAAhEBAxEB/8QAHQAAAQMFAQAAAAAAAAAAAAAAAAEGBwIDBAUICf/EABsBAQACAwEBAAAAAAAAAAAAAAABAgMEBQYH/9oADAMBAAIQAxAAAAHv0AABBQEAUBAFAQUAAAAAAAAAABBQAQUAAAAAAAAAAAAAAAAAAAApg08W7jDnyakSanelTb4W4tRBBjQzJh2xJIgkwoDJWbFcmOh1zGnTdiJNtjVICESoAAABCmn6DkfhfRY31O/mW1p16vjOrOr4d/bHPCkgKuTCmWrW+FMa9DgV3KWUyTcxNyDmmNctUjdWja1hJXkWk3UZEnghQAAOUeT7Tjnh/SK00zX0Q9L8hl/a4Fy1gpRCFcuzmu1M4wzdK6ha+jl2mxMdsMSryjFqLUZMWkqcUUVvjTbqucPLNdiX7YJvmqgAAebnn/qkU6PoVi1No7k7nzWT9riSNn5yiAgSFkC8KIR5Fm0SNNa4Wpi4WU7WCGplkCm/FAAEIX1etxzyPoEZavZWa+q/p/jLitrVzZAAoRqoybGaBfAhjU7rxz8t7ZNYAAAAAAAAAAKTTY8l+a8zc/1HVfT8osSsgAKUKlQAChBWa7ABBRBQAAAAEFEADHqvyqkgoCClKqxYkCgIKAAAAAAAAAAAgoAAAAgoGoi+0Y65lAMVOWgAAAAAAAAAAAAAAACmI0rJuppREM/FvO3LpXUcL8T6R0v0vGyls8pUEykVWbKAAIIipIAFMQslSAAAAAUoQBo4t1h4d+a9rht+ubfWw1TJEaKma5MxJq9ic9zgVzIAFCuHGTPmoAFMRo65t9fECCgACCgIcs8310HaPpPQDvfMGFr9bjHgfUNdT СКАЧАТЬ