Акно ў замежжа (зборнік). Зоя Доля

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ style="font-size:15px;">      Гандаль пайшоў. Бабулі сноўдалі па пераходзе і пакрысе распрадавалі тытунь. Прафесарша хутка стамілася без звычкі. Жвавая Мітрафанаўна хадзіла нібы завадная і паспявала сачыць за абстаноўкай. Бакавым зрокам наверсе на плошчы перад падземным уваходам Мітрафанаўна злавіла варушэнне. Хутка ўзбегла па прыступках, агледзела плошчу ля рынка. Ад Дома Мэблі рухаўся міліцэйскі патруль. Мітрафанаўна маланкай пранеслася ўніз па прыступках і гукнула да кантрабандыстак:

      – Дзеўкі, мянты!..

      Ад нечаканасці прафесарша з кашолкай аслупянела.

      – Што здранцвела? – піхнула яе пад локаць Мітрафанаўна. – Каця, не стой як слуп. Пабеглі да «кукурузы», – загадала прафесаршы, і яны прыпусцілі на другі бок пераходу да выхаду з падзямелля.

      Мітрафанаўна на ўсіх ветразях абганяла прафесаршу. Кацярына Львоўна перарывіста дыхаючы, выяўляла небывалы спрыт і старалася не адставаць.

      Двое мужчын спыніліся і назіралі за бабулямі. Адзін прамовіў:

      – Паглядзі, што старушэнцыі твораць! Навыперадкі панесліся! А ў паліклініцы стогнуць: ціск у іх, суставы хворыя. Сюды б участковага ўрача, каб палюбаваўся на пацыентак.

      – А тая, каторая худзейшая, – кіўнуў другі на Мітрафанаўну, – якраз мая цешча.

      Мітрафанаўна і прафесарша вынырнулі з падземнага пераходу на вуліцу і, змяніўшы подбег на хуткую хаду, аддыхваючыся, пашыбавалі да высокага дома з белымі паўкруглымі балконамі, падобнага на кукурузны пачатак, празванага ў народзе «кукурузай».

      Саша з машыны заўважыў знаёмую бабулю. У Мітрафанаўны ён заўсёды купляў цыгарэты. Віктор прытармазіў ля ўзбочыны. Саша адкруціў аўтамабільнае шкло і гукнуў:

      – Мітрафанаўна!

      Мітрафанаўна асцярожна азірнулася, убачыла Сашу ў акне машыны.

      – Каця, ты хавайся ў двары за «кукурузай», а да мяне кліент прыехаў… пасля пабачымся, – імгненна развіталася Мітрафанаўна з прафесаршай і ўвішна пабегла да аўта.

      Прафесарша спынілася. Сківіца на яе твары ад здзіўлення паехала ўніз, прыадкрыўшы рот. Напярэдадні прафесарша глядзела французскі фільм. У адным з эпізодаў у парыжскім квартале чырвоных ліхтароў жанчыны лёгкіх паводзін падсаджваліся ў машыны да кліентаў, аднак яны былі значна маладзейшыя за Мітрафанаўну.

      Мітрафанаўна расчыніла дзверы «Пежо», зашпурнула ў сярэдзіну пацёганую торбу, прыўзняла падол квяцістай спадніцы і спрытна заскочыла на задняе сядзенне.

      – Чаго стаіш? Уцякай! – гукнула прафесаршы з машыны Мітрафанаўна і гучна пляснула дзвярыма.

      – Віктор, гані! – весела азваўся Саша. – Мітрафанаўна сыходзіць ад пагоні.

      Віктор націснуў на газ, і машына, шаргануўшы жорсткай гумай шын па сухім асфальце, ірванула з месца.

      Прафесарша паімчалася хавацца за «кукурузу». Над кашолкай, саслізнуўшы з цыгарэтных пачкаў, вылез край шоўкавай касынкі і абсыпаным гарошкам хвастом матляўся на бягу.

      Імкліва праляцеўшы па вуліцы, СКАЧАТЬ