Адваротны бок люстра. Ксенія Шталенкова

Чтение книги онлайн.

      – Дурненькая, конь – добры знак. Напэўна, жаніх багаты! – патлумачыла Ануся. – Ну, а далей?

      Бася так пільна стала ўглядацца ў знакі, што ў яе пачалі балець і слязіцца вочы. Ёй ужо здавалася, што яна бачыць, як рухаецца фігурка чалавека з канём. Сяброўкі, таксама намагаючыся штосьці разгледзець, пачалі нахіляць галовы так, што іх валасы ледзь не краналіся вадзяной роўнядзі. Басінай шчацэ рабілася нязносна горача ад полымя свечкі, якая знаходзілася амаль у міліметры ад яе.

      – Ён некуды накіроўваецца!

      Фігурка сапраўды імкліва перасоўвалася па вадзе, нібы баялася кудысьці спазніцца.

      – Выхоплівае меч!

      Паненкі, затаіўшы дыханне, ужо зусім шчыльна схіліліся над вадой, паапускаўшы ў яе кончыкі валасоў. На імгненне чалавечак спыніўся, замёр. І раптам у таз палілося нешта густое і цёмна-чырвонае.

      – Кроў!!! – закрычала Бася. – Кроў!!!

      Полымя свечкі нечакана згасла, і дзяўчаты з крыкам кінуліся хто куды. Бася выявіла, што, моцна абняўшыся з Анусяй, сядзіць на чыімсьці ложку і адчайна дрыжыць. У пакоі чуліся жудасны лямант і енк. Ніхто не мог вымавіць ані слова, у пакоі нічога не было бачна, і толькі жахлівыя крыкі рабіліся ўсё гучнейшыя і больш працяглыя. Бася адчувала, як цяжка дыхае Ануся.

      – Гэта нячысцікі! – прашаптала паненка і задрыжала яшчэ мацней.

      У гэтае ж імгненне дзверы ў пакой адчыніліся, і ўсе дзяўчаты зноў спалохана закрычалі нічым не горш за нячысцікаў, што захапілі пакой.

      – Ціха! – прагучаў гнеўны голас, і сяброўкі ўбачылі адну з прыдворных паннаў са свечкай у руцэ.

      Усе крыкі адразу ж сціхлі. Толькі каля аддаленай сценкі пачулася няяснае хныканне. Панна асвятліла пакой і ўбачыла Басю з Анусяй, якія ўчапіліся адна ў адну і адчайна трэсліся. Кшыся забілася ў самы кут ложка.

      – Што гэта такое? – абурана ўсклікнула кабета. – Як гэта разумець? Вы перабудзілі ўвесь дом! Што тут увогуле робіцца? Усе ўжо даўным-даўно адпачываюць, а вы крычыце на ўсё горла і нікому не даяце спаць. Бедная пані княгіня перапалохалася з-за вашых крыкаў. Ці не сорамна вам так трымаць сябе?!

      Паненкі спалохана пераглянуліся.

      – А дзе Зося? – нясмела спытала Кшыся.

      – Яе нячысцікі забралі!!! – зноў залямантавала Ануся. – Зосенька! Як жа так? Ну за што нам гэта?

      Тут панна асвятліла астатнюю частку пакоя і ўбачыла ногі, якія тырчалі з Кшысінага куфра.

      – Гэта яшчэ што такое? – канчаткова абурылася яна.

      З куфра пачулася нейкае мармытанне, а дзяўчаты толькі ціхенька захныкалі. Панна рашучым крокам падышла да куфра і дапамагла Зосі выбрацца з яго.

      – Зоська! – закрычала Ануся і кінулася да сяброўкі з абдымкамі. Тым часам панна абышла столік з тазам і, зазірнуўшы ў яго, сказала:

      – А, дык вы, значыцца, варажылі, нягодніцы. Лепш у царкву лішні раз пайшлі б, чым займацца такімі глупствамі. Абавязкова паскарджуся на вас пані княгіні! Зараз жа кладзіцеся спаць, і каб больш ніякага тлуму!

      Кабета запаліла запасную свечку, СКАЧАТЬ