Адваротны бок люстра. Ксенія Шталенкова

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ эпітэт, які б найбольш пасаваў Міхалу. – І высакародны!

      – Вось гэта сапраўды. А ў сядле як трымаецца – бы ўліты!

      – Ды яму наогул цаны няма. Такі хлопец, такі хлопец… Вось было б такіх больш!

      – Зося, а ці ты памятаеш, як мы з табой у калідоры яго падпільноўвалі?

      – Ага! А Міхал ішоў насустрач, але нас не ўбачыў, і, калі мы з табой гучна павіталіся, ён яшчэ так увесь пачырванеў!

      Паненкі весела захіхікалі. А Бася, не вытрымаўшы, адкінула коўдру і сказала:

      – А вам дык вось няма чаго больш рабіць, як у калідорах з засады выскокваць і хлопцаў пужаць!

      – Баська! Дык ты не спіш! – усклікнулі сяброўкі і разрагаталіся. – А мы думалі, што ты заснула. Але мы ж нічога благога не казалі, праўда? Усё-такі табе жудасна пашанцавала. Згадзіся, Міхал у цябе такі рыцар, такі прыгажун!

      – Ну і толку з гэтага? – фыркнула Кшыся. – Самае галоўнае, каб пан знатны быў і багаты.

      – Так, і пажадана, як мага больш стары і страшны, – з’едліва прабурчала Бася. – У кагосьці ёсць сярод знаёмых лядашчы пачварны карлік, які трымае свой род ад самога Гедыміна і валодае каласальным багаццем? Хутчэй за ўсё, гэта Кшысьчын кавалер.

      Ануся і Зося зайшліся ад смеху, а Крысціна пакрыўджана надзьмулася.

      – Чаму адразу лядашчы і пачварны? Зусім ён не лядашчы, а яшчэ малады. І нават вельмі сімпатычны.

      – Але карлік… – не ўтрымалася Бася.

      – Ніякі ён не карлік! – абурылася Крысціна. – Табе б толькі нагаворваць на яго! Ён высокі!

      – Дзіўна… Не можа быць! – тэатральна сказала дзяўчынка. Паненкі зноў зарагаталі, а потым Зося спытала:

      – Крысціна, ну распавядзі пра свайго кавалера! Што ты ўсё таямніцы ад нас трымаеш. Скажы хаця, як яго клічуць! А то нават на балі не было, каб паглядзець.

      – А я й не збіраюся ўсё вам распавядаць.

      – Ну Крысціна!!!

      – Нічога не распавяду.

      – Вось шкодная, – прабурчала Зося.

      Калі Кшыся адвярнулася, схіліўшыся над куфрам, Бася скрывіла морду і паказала ёй язык. Паненкі фыркнулі, а Ануся раптам сказала:

      – А мы зараз самі даведаемся, хто ў Кшысі кавалер!

      – Як вы пра гэта даведаецеся? – Крысціна ўзняла галаву.

      – Будзем цябе катаваць! – рагатнула Бася. Кшыся спадылба зірнула на яе.

      – Ды не! Бася, што з табой такое здарылася? Мы варажыць будзьма! – сказала Ануся. – Свечка ёсць, вада ёсць. Вось толькі столік трэба на сярэдзіну пакоя выцягнуць.

      Дзяўчаты перасунулі столік, паставілі на яго таз і налілі туды са збана вады.

      – Я калі жыла ў нашым маёнтку, мы абавязкова варажылі на Каляды. Бабуля заўжды распавядала, што трэба рабіць, мы доўга рыхтаваліся, толькі варожаць жа позна ноччу, а я была маленькая і часта раней часу засынала, – сказала Ануся. – Вось зараз у ваду будзе крапаць воск ад свечкі і складацца ў малюнак, а вы кажыце, хто што бачыць. Пачакайце… Кшыся, загадай імя свайго кавалера, варожым жа на яго.

      Крысціна СКАЧАТЬ