Адваротны бок люстра. Ксенія Шталенкова

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ style="font-size:15px;">      Міхал не вытрымаў такога бязладдзя і, схапіўшы дзяўчынку за крыссе сукні, сцягнуў уніз.

      – Ты што зрабіў?! Я ж самае галоўнае не ўбачыла! – абурылася Бася.

      – Хопіць ганьбіць мяне! Усе ўжо сталі глядзець на цябе. Ты б яшчэ да самага алтара выскачыла!

      – Між іншым, я многім, каму таксама не бачна, распавядала, што адбываецца. Зусім крышачку засталося. Ён амаль надзеў на яе галаву карону, – расчаравана сказала Бася.

      Міма пачалі працісквацца гандляры слодыччу.

      – Міхал, глядзі, тут яшчэ і слодыч прадаюць! – усклікнула дзяўчынка.

      – А іх як сюды пусцілі?! – бедны юнак зусім збянтэжыўся.

      – Давай купім штосьці! – прапанавала Бася.

      – Вось што-што, а гэтага я рабіць не буду, – запратэставаў Міхал. – Хопіць з мяне таго, што ты тут як другі біскуп за кафедрай стаяла. Гэта не каранацыя, а пасмешышча нейкае!

      Рэшткі цырымоніі Бася прастаяла, душачыся ад задухі, паху поту ды духмяных рэчываў. Неўзабаве ўсё скончылася, кароль і толькі што каранаваная каралева пакінулі Сабор, і паступова ўсе запрошаныя таксама пачалі выходзіць. Пасля каранацыі меў быць баль. Басіны сяброўкі ўбачылі яе сярод натоўпу і пачалі прабірацца да яе. На нейкі час дзяўчынцы давялося развітацца з Міхалам і зноў далучыцца да сваёй кампаніі. Разам з імі яна пайшла ў замак.

      – Кшыся, а твой кавалер таксама будзе на балі? – спыталі паненку сяброўкі.

      – Не ведаю. Напэўна, будзе, – неахвотна адказала яна.

      Калі пачаўся баль, паненкі ў адно імгненне кудысьці паразбягаліся, пакінуўшы Басю ў адзіноце. Грымнула музыка, і пачаўся першы танец. Дзяўчынка ўпершыню пашкадавала, што зусім не ўмее таньчыць, мабыць, і трохі скаваныя, але ўсё роўна прыгожыя і зграбныя старадаўнія танцы. Яна адышла да сцяны і стала назіраць за танцорамі, накручваючы на пальцы шнуры пояса ды цяжка ўздыхаючы. Азіраючы залу, дзяўчынка натрапіла позіркам на кампанію маладых шляхцічаў, якія, хіхікаючы, бессаромна разглядалі яе. Бася неўразумела акінула сябе вокам зверху ўніз і, пераканаўшыся ў беззаганнасці ўбору, падумала пра іх: «Вось якраз да пары маім сяброўкам!» Шляхцічы, не зводзячы з яе вачэй, працягвалі хіхікаць і раптам пачалі выпіхваць адзін аднаго наперад. «Няўжо яны жадаюць запрасіць мяне на танец?!» – з жахам падумала дзяўчынка. Калі самы адважны з юнакоў накіраваўся да яе, Бася пачала позіркам шукаць шляхі да адступлення і з радасцю ўбачыла Міхала, які спяшаўся да яе: яго дзіўным чынам гналі Зося, Ануся і Кшыся. Ён у адзін скачок пераадолеў адлегласць, якая раздзяляла яго і Басю, і апынуўся побач. На тварах паненак і юнага шляхціча, які намагаўся ангажыраваць дзяўчынку, адначасова выявілася расчараванне. Юнак, нядоўга думаючы, вырашыў змяніць маршрут і ўзяць на прыступ Басіных сябровак.

      Міхал цяжка дыхаў.

      – Што з табой здарылася? – спытала яна.

      – А? – не адразу зразумеў ён. – Твае сяброўкі жадалі запрасіць мяне на танец.

      – І ты адмовіўся? Юнак зарагатаў:

      – Ледзь-ледзь паспеў уцячы!

      Бася СКАЧАТЬ