Адваротны бок люстра. Ксенія Шталенкова

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ як пачаць чытанне. З-за таго, што кніга была на лаціне, задача ўскладнялася. Дзяўчынка зрабіла выгляд, што ў яе прыпадак кашлю, намагаючыся тым часам разабраць хаця якія-ніякія літары. Нарэшце, убачыўшы некалькі слоў, падобных па напісанні да англійскіх, яна зразумела, якія літары як выглядаюць, і пачала чытаць па складах. Басі было так нязручна ад уласнага невуцтва, што яна пачырванела і сарамліва зірнула на паннаў ды паненак. Але, убачыўшы, як усе станоўча ківаюць і ўважліва ўслухоўваюцца ў кожнае слова, дзяўчынка здагадалася, што большасць з іх разумее раўнютка столькі ж, колькі і яна сама. Натхнёная гэтым нечаканым адкрыццём, Бася, ужо нічога не баючыся, смела ўзялася чытаць далей. Пасля таго як яна скончыла, сяброўкі пахвалілі яе:

      – Ты так добра чытаеш на лаціне!

* * *

      4 снежня ўвесь Кракаў святкаваў імяніны вялікай княгіні Барбары. Калі Бася разам са світай княгіні Альжбэты шпацыравала па двары рэзідэнцыі, Міхал паклікаў яе і працягнуў нейкі пакунак.

      – У цябе ж сёння таксама імяніны, як і ў вялікай княгіні, – сказаў юнак.

      Бася разгарнула пакунак і ўбачыла невялікі кінжалік са срэбнай дзяржальняй і прыгожымі похвамі.

      – Няхай у цябе будзе гэты кінжал. Што, калі табе выпадзе ратавацца, а мяне не будзе побач?

      – Дзякуй, Міхалачак! – прамовіла Бася, разглядаючы падарунак. – Мне так прыемна, што ты памятаеш пра мае імяніны!

      Міхал усміхнуўся.

      – Ты можаш насіць яго ў складках адзення, – параіў ён. Бася схавала кінжал.

      – А калі твае імяніны?

      – Ох, Баська, яшчэ не хутка – летам.

      – Шкада, – працягнула дзяўчынка. – Але ты мяне абавязкова папярэдзь – я таксама табе нешта падару.

      – Дамовіліся, я абавязкова скажу табе, – паабяцаў Міхал. Тут яго паклікаў нехта з жаўнераў.

      – Ну вось, у мяне зноў варта, – уздыхнуў юнак.

      Сябры развіталіся, і Бася далучылася да сябровак, якія з цікаўнасцю сачылі за дзяўчынкай і згаралі ад нецярплівасці даведацца, што ж такое падарыў ёй Міхал.

      Раздзел 13

      Надышоў дзень каранацыі. З’ехалася ўся шляхта Кароны і Вялікага княства. Усе запрошаныя намагаліся перавысіць адзін аднаго пышнасцю і багаццем убораў. Бася разам з сяброўкамі праціскалася праз агромністы натоўп, які сабраўся каля Кафедральнага сабора. Каб не згубіцца, дзяўчыны ўзяліся за рукі і чарадой прабіраліся наперад. Але тут высветлілася, што Зося адстала, і ім давялося ісці супраць велізарнага натоўпу, каб адшукаць сяброўку, якая знянацку згубілася.

      Нягледзячы на адтаптаныя ногі і шматлікія штуршкі локцямі, дзяўчыны ўсё ж такі здолелі дабрацца да Сабора, дзе ўжо пазбіралася шляхта і найбліжэйшыя сваякі вялікай княгіні і караля Жыгімонта ІІ Аўгуста.

      – Ой, у мяне ўсе ногі адтаптаныя! – пачала скардзіцца Зося.

      – З-за цябе мы ўвогуле маглі сюды не патрапіць! – упікнула яе Кшыся.

      – Чаму?

СКАЧАТЬ