Адваротны бок люстра. Ксенія Шталенкова

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ усклікнула Бася, вылазячы з-за полага. – А як яна здагадалася?

      – Не ведаю, – працягнуў юнак.

      – А што ты ёй сказаў?

      – Налгаў, што ты з беднай шляхетнай сям’і і я прывёз цябе з-пад Ліды. Якраз пазаўчора я вярнуўся адтуль позна ўвечары і ніхто не бачыў, як я прыехаў. Толькі раніцай здагадаліся, калі ўбачылі каня.

      – А чаму гэта я з беднай сям’і? – пакрыўдзілася дзяўчынка, ужо не слухаючы яго далей.

      – Ды яна і так галасіць пачала, а калі б я сказаў, што ты з багатай сям’і, яна б мяне зусім закатавала.

      – І што зараз рабіць? – спытала Бася. Міхал паціснуў плячыма.

      – Яна сказала, каб я прадставіў цябе людзям.

      – Ты што?! – адразу ж запратэставала дзяўчынка. – Як жа я ў такой вопратцы?

      Міхал задумліва паглядзеў на яе ды хітра ўсміхнуўся.

      Раздзел 4

      Міхал адкінуў века куфра і, нырнуўшы ў яго з галавой, узяўся нешта шукаць.

      – Ну дзе ж яна? Я памятаю, што заставалася, – мармытаў юнак, рыючыся ў куфры.

      – Міхал, а што ты шукаеш? – Бася асцярожна кранула яго за плячо.

      – Ды вопратку маю дзіцячую!

      Дзяўчынка збянтэжана паглядзела на юнака і адышла.

      – Вось яна! – узрадавана ўсклікнуў Міхал, рэзка выпрастаўшыся і выцяўшыся галавой аб века куфра.

      Паціраючы патыліцу, якая пацярпела ўжо двойчы за раніцу, ён працягнуў Басі кучу вопраткі. Дзяўчынка акуратна расклала яе на лаўцы.

      – І што гэта такое? – з сумневам прамовіла Бася, азіраючы дзіўнага выгляду калготы.

      – Нагавіцы, – сказаў юнак.

      Дзяўчынка фыркнула, кінуўшы хуткі позірк на Міхала.

      – Чаго ты? – спытаў ён.

      – Ды смешныя нагавіцы – я ў іх буду па-дурному выглядаць!

      – Павер, без іх ты будзеш выглядаць яшчэ дурней, – адказаў Міхал, накіроўваючыся да дзвярэй.

      – Пачакай, а ў якой паслядоўнасці гэта ўсё апранаць?

      – Спачатку нагавіцы, потым ніжнюю кашулю.

      – А ці патрэбна яе ўбіраць у нагавіцы? – удакладніла дзяўчынка.

      – Не, як жа ты яе ўбярэш, калі яна да кален? А зверху – каптан. Міхал пайшоў з пакоя, а Бася, са скрухай уздыхнуўшы, узялася ўбірацца ў новы строй. Спрабуючы апрануць вузкія нязручныя нагавіцы, яна заскакала на адной назе і, не ўтрымаўшы раўнавагі, з грукатам павалілася на падлогу. Пакрыўдзіўшыся і на Міхала, і на нагавіцы, дзяўчынка ўзнялася і, з горам папалам нацягнуўшы на сябе вопратку, паклікала юнака.

      – Што гэта тут у цябе валілася? – спытаў ён, прычыніўшы за сабою дзверы.

      – Нічога, – сярдзіта прабурчала дзяўчынка, разгладжваючы складкі. – Ну як, я падобная да хлопчыка?

      Міхал схіліў галаву да пляча і, схапіўшыся пальцамі за падбароддзе, агледзеў Басю з галавы да ног.

      – Што? Не тое? – засмучана спытала дзяўчынка.

      – Не, – пакруціў галавой юнак. – Не тое. Сам не зразумею, што менавіта, але нешта СКАЧАТЬ