Bulgaristan Türk Şiiri Cilt 2. Şaban Mahmudoğlu Kalkan

Чтение книги онлайн.

      Bir kaç tel ver saçından

      Uğur getirirmiş saç

      hem de bir tarafa yaz

      vereceğim teller kaç.

      Çeviririm hepsini

      fırsat bulur gelirsem

      veya yıllardan sonra

      çıkar gelirsen bir gün

      saçlarını bulursun

      şiirime örülmüş

      sen gelmeden keserse

      yolumu ölüm.

      Çoğu zaman böyle gelir

      Bizim tarafa bahar

      Sormadan söylemeden

      Gelir birdenbire.

      Gelir anlayamazsın

      Çıtır, çıtır dallarla

      Yeşillerle allarla

      Gelir salına, salına

      Yerinde duramazsın

      Çocuklar sezer önce

      Baharın geldiğini

      Salınır uçurmalar

      Asılır bulutlara.

      Müjde çiçekleri

      Mini, mini ellerde

      Açılır bütün kapılar

      Açılır umutlara.

      Gelinlik kızların

      Renklenir rüyaları

      Şimşek, şimşek olur

      Kirpik altında gözler.

      Çiçekler ışık ister

      Yaprak güneşe vurgun

      Kısalır geçeler

      Uzar gündüzler …

      Toprağın tavını düşünür dedem

      Yanar içinde bir şeyler

      Okşarken sakalının

      Işık tellerini......

      Günü dolmuş göç bekleyen köylünün

      Kanar içinde bir şeyler

      Titrer elleri

      Dalına konmuşum, çiçeğe vurulmuşum

      Çiçekleri sevmeyen arı olmaz.

      Ah ne iyi ah ne güzel

      Yuvasında bir kuşum

      Yuvasız kuşların

      Baharı olmaz.

      Gözlerimi açtıkça perdeye varıyorum

      Kapadıkça bu günüme yerleştim adım, adım.

      Ne zamansa yoluma çıkacak olan kadın

      Sokmuş bir çıkmaza beni.

      Bırakmış geç analdım.

      Bu acayip mezarlıkta bir şeyler arıyordum

      Benliğimi çiğneyerek yıllarca adım, adım.

      Geniş, yeni açılan kapıların ardından

      Bana uzanan eller

      Tırnakmış, geç anladım.

      Düşüncemi dondurdular, yırtık sesimi sordum

      Yanıtlayan dudaklar sırıttı adım, adım.

      Çizdikleri yolların en yapıcı niyeti

      Hırçın ayaklarımı

      Kırmakmış, geç anladım.

      Elde sıfır, akılda bir, hırpalanmış ve yorgun

      Geldim kapınıza, yürüdüm adım, adım.

      Yapacağım bir tek iş bildiğim gerçekleri

      Sağırların kulaklarına

      Haykırmakmış, geç anladım.

      Taşıdım tırıl, tırıl

      Taşıdım sevgiyi

      Kirpiklerimin ucunda.

      Savundum gözlerimin içinde

      savundum iyilikleri.

      Çalınırken, davullar çalınırken

      acı çığlıklar işitilmesin diye

      onlar hep tokmak oldu

      Beni hep yıldırdılar beni…

      Gene de buradayım işte

      Akıl edip hiç saymadım

      kaç kere öldüğümü.

      Bilmiyorum zengin dostlar

      hangi kapıyı çaldılar

      nerelerde kaldılar?

      Ben çok para görmedim ki cebimde

      yolumu kesen hırsızlar

      hep canımı aldılar.