Hüma Yağmurları. Terzioğlu İbrahim

Чтение книги онлайн.

      Bu günler de

      geçer gider…

      Yağmurlar diner;

      gecenin karanlığını,

      fecrin aydınlığı deler…

      Kara kışın sonunda

      cemreler çıkagelir…

      Kurt kuş uyanır,

      serçeler

      kapıya dayanır…

      Vurur çelik pençeyle

      zalimin yüreğine…

      Umut;

      umut etmekle

      tükeniyor hayatlar.

      Her geçen gün

      kuduruyor,

      kuduruyor hoyratlar!

      Bir nefeslik ömürde

      tükeniyor şöhretler…

      Bütün nehirler mi doldu,

      kalbimin kuytusuna.

      Kalbimde donan kanım

      hangi bahar uyanır…

      Buz gibi bakan göze,

      hangi yürek dayanır…

      Kar kadar beyaz değil kimse

      şu yalancı dünyada,

      kupkuru çalı gibi,

      kalacağız burada…

      Ak kanatlı bir turna,

      uçarken sonsuzluğa,

      götürür mü ki beni,

      Kaf Dağın arkasına…

      Sorgusuz ve sualsiz

      kalayım tek başına…

      Bu sokaklardı;

      anamın çilediği.

      koşup oynadığım,

      babamın filesine yapıştığım…

      Bu sokaklardı;

      bayram sabahları coşan,

      toylara kucak açan,

      davulun, zurnanın

      kardeşçe inlediği…

      Bu sokaklardı;

      hatıraların saklı kaldığı,

      hasretlerin muştusunu aldığım…

      Bu topraklar, benim yurdum,

      can Anadolu’m!

      Bozkırın sarısı,

      akşamın kızıl ufuklarına

      hasret…

      Kırk kanatlı yağız atlı,

      yolcusuyum bu yurdun…

      Kurtlar gibi hür,

      Hür olsun isterim yüreğim…

      Rüzgarlarda savrulsun

      kederlerim,

      yağmurlar dokunsun

      bakırdan yüreğime…

      Ben böyle mutluyum

      toz toprak yollarda,

      atım ve köpeğimle…

      Kime ne dostlar,

      söyleyin kimin neyine!

      Bugün kış;

      kar beyaz gül isterim,

      tertemiz ,

      pirupak

      gözlerinle gül isterim.

      Hiç birşey istemem

      şu hayatta,

      yalnızca,

      yüzüme gül isterim…

      Burası Anadolu;

      sırt sırtadır kara söğütler.

      Gardaş gibi yâr gibi,

      dere kenarlarında

      halay çekerler…

      Türküler nağme nağme,

      yapraklarından süzülür.

      Dedik ya kara söğüt,

      budandıkça güçlenir,

      budaklanır dallanır…

      Sevda;

      gümüş СКАЧАТЬ