Ana Sözü - Seçme Şiirler. Todur Zanet

Чтение книги онлайн.

      Bän aalemin ipinnän kolverilmedim –

      Hep kendimä kendi iplerimi ördüm;

      Kimär kerä kösteklendim, düştüm – ezilmedim,

      Dua edip, kalkıp, hep ileri gittim.

      Bän aalemin fikirinä esir da olmadım –

      Kendi fikirimä kurban hem çorbacı oldum;

      Ana-boba nasaatından da hiç atılmadım,

      Ama kendi fikirimi da yarattım.

      Kendi terimnän yısındım hem yaşadım,

      Karannıktan aydınnıklaa geçti yolum;

      Yandım, sündüm, hiç bir kerä oflamadım,

      Umutlan örüdüm, salt dişlermi gıcırdattım.

      Bän aalemin elinnän hiç sıcak demir taşımadım,

      Sık haşlanıp, sancıylan üürendim onu suultmaa;

      Verilmedim, mizlämedim, anırmadım,

      Zor vakıtta hiç birindän beklämedim yardım.

      Bän aalemin bir susaanda aşık ta olmadım,

      Beni alamadı aalem hırcarlamaa;

      Bän yaşadım, nicä düşer adımnadım,

      Dooru hem günahker oldum, satılmadım…

      Bän bir insan oolu, borçluyum yaşamaa…

      Dündän, büünä hem yaarına,

      Geçeriz biz adım-adım.

      Ömür dolêr damna-damna,

      Kalarsaydı – kalêr adın.

      Sordun bana: “Sän kimsin, hey?

      Hem ne varlıın var burada?”

      Cuvap ettim sana “büük bey”:

      “İnsanım bän! Ko kalanı kalsın arda!

      Varlıım mı? Var varlıım – o milletim,

      Ayläm, uşaam, ana dilim.

      Bän varım hem da olmalı,

      Zerä bunnar bendän hep sormalı!”

      İçimdä kıvırcık lüzgerlär

      Kafeslär kapusu açêr.

      Dört köşeli duygular

      Canımı bir aullan sarêr.

      Dilenciyä verilän paraya

      Dostlar sattılar dostluumu,

      Duşmannar da girdi araya

      Kesmää deyni soluumu.

      Ne sa! Ko lüzgerlär hep essin,

      İçimdä borannar koparıp,

      Köpeklär da ko hep salsın,

      Dişlerni üfkedän falayıp.

      Vakıtlar bunnarı yok eder,

      Lüzgerlär öldürer salmayı.

      Yazılı sayfalar salt kalêr,

      Vakıt koruyêr taşları…

      Hiç biri kalmadı bu dünneyä direk,

      Hiç bän da kalmaycam – bunu bilerim!

      Bir elimdä – kalbur, bir elimdä – elek,

      Yaptıklarmı onnarlan bän eleerim.

      Kalsın o işlerim ko kalburda,

      Ani bana heptän büük görünerlär.

      O işlerim, ani insan gözlerindä

      Ömür boyu küçük kalêrlar.

      Kalsın ko kalburda kof keflerim,

      Ani kefliykana beni dürterlär

      Hem can pazarında ötän adetlerim,

      Ani gecä-gündüz hep örseleerlär…

      Elää sa ko düşsün hep ufaklar,

      Ani kalmış aralarda hem da altta

      Hem ko düşsün salt te onnar,

      Ani heptän unuduldu uzaklarda.

      Da onnarın arasından erä

      Düşärsä sadä bir tenä,

      ani halkın geleceenä

      hem da paalı o dilimä

      filizlän kök baaşlayacek –

      bana raatlık bu verecek.

      Da ozaman, Allahıma,

      Duaylan şükür edecäm –

      Vakıt geldiynän raat bän sünecäm.

      Sık-kıvrak baalasalar beni,

      Kesmezlär Halkıma izmetimi.

      Ursalar, kıysalar, doorasalar –

      Ölmeyecek Halkıma duygular.

      Bastırıp, ateştä yaksalar,

      Tırnak altına iinä soksalar,

      Tasma-tasma kesselär,

      Çengelä assalar –

      Sünmäz Halkıma saygılar.

      Kruçada da beni gerselär,

      Elimä, ayaama enser kaksalar,

      Süngüylän sirkä verselär,

      Güüsümü yarsalar, kanımı içselär,

      Son duygumadan,

      Son soluumadan izmettäyim Ona:

      Garip Halkıma,

      Girgin Halkıma,

      Pallı hem sonsuz Halkıma –

      Gagauz Halkıma!

      Bän haliz bir gagauz –

      Lafımda durêrım uz,

      Yolumda giderim düz

      Dooru dooruluaa.

      Bän duudum bu toptakta,

      Pek paalı bu Bucakta,

      Ana tarafım orda,

      Umudum hep bobada!

      Bän baarêrım: GAGAUZUM!!!

      Damardan bän – Gök-Oguzum!

      Gagauzum!!! Gagauz! –

      Başımı tutêrım uz: GAGAUZ bän, GAGAUZ!!!

      Üreemdän bän pek girgin –

      Köklerim benim derin,

      Halkıma verdim emin –

      Onu СКАЧАТЬ