Илоҳийнома. Шайх Фаридуддин Аттор
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Илоҳийнома - Шайх Фаридуддин Аттор страница 28

Название: Илоҳийнома

Автор: Шайх Фаридуддин Аттор

Издательство: Yangi asr avlodi

Жанр:

Серия:

isbn: 978-9943-20-945-9

isbn:

СКАЧАТЬ кафтимга ул тўлдирди зарни…

      Бу сўздин шоҳ севинди, бўлди хушком,

      Анга ер берди ул, суву этди инъом…

      Болам, иш қилки андоқ мева берсин,

      Ишинг йўқ эрса, қандоқ мева берсин?

      Тутиб йўл, динга юрмоғинг керакдир,

      Жаҳлни ерга урмоғинг керакдир.

      920     Агар эрсан, ўзингни тоза тутгил,

      Бу йўлда ишни беандоза тутгил.

      Кучинг кўпдир билакда ўйланиб боқ,

      Тарозуга ўзингни солма мундоқ.

      Санар бўлсанг ўзинг итдан баланд сен,

      Эшит бу сўзниким, итдан-да кам сен…

      ХЎЖА ЖАНДИЙ ВА ИТ ҲИКОЯТИ

      Бириси сўрди Жандийдин: аё қул,

      Сен афзалми ва ёки итми, айтгил?

      Муридлар бу ҳарифни ошкора,

      Қилурмиз, дедилар, биз пора-пора.

      925     Уларни тўхтатиб, ман айлади пир,

      Дедиким, маълум эрмас бизга тақдир.

      Аё жоним болам, маълум эмас ҳол,

      Нечук сенга жавоб бергумдир алҳол?

      Агар иймонни манзилга саломат

      Этолсам, яхшироқмен итдан албат.

      Агар иймонни йўлда чалса авбош,

      Дегаймен: кошки бўлсам итга йўлдош.

      Чунон қаршингда парда эртаю кеч,

      Ўзингни итдин ортиқ кўрмагил ҳеч.

      930     Агарчи ит юриб, тупроқ кечар, кул,

      Ва лекин сен билан бир гўшадин ул…

      МАЪШУҚИ ТУСИЙ, ИТ ВА СУВОРИЙ ҲИКОЯТИ

      Ўшал Маъшуқи Тусий чун уриб жўш,

      Равона бўлди бир кун йўлга беҳуш.

      Йўлидин чиқди бир ит, ул азиз зот

      Анга тош отди беҳушлик аро бот.

      Яшил тўнли суворий бўлди пайдо,

      Юзида нури осмоний ҳувайдо.

      Келиб, Тусийга ул бир қамчи урди,

      Деди: бу қилмишинг, айтгил, не энди?

      935     Аё ғофил, отарсен тошни кимга?

      Асл зотида ул тенг эрди сенга.

      Эрурсен битта қолипдин иту сен,

      Нечун итни ўзингдин паст тутарсен?

      У ҳам қолиби қудратдин жудомас,

      Анга тош отмоғинг асло равомас.

      Ниҳондир пардада итлар, аё дўст,

      Теран боқ, мағз эсанг, бўлма фақат пўст.

      Агар ит суврат ичра нописанддир,

      Сифат бобида салмоғи баланддир.

      940     Басе асрор эрур унда ниҳоний,

      Ва лекин зоҳири асрорга моний.

      АБУ САИД, СЎФИЙ ВА ИТ ҲИКОЯТИ

      Чу бир сўфий борарди йўлда танҳо,

      Асо бирлан туширди итга ногоҳ.

      Етиб илкига лат, вой-войлади ит,

      Йиқилди ерга, фарёд айлади ит.

      У инграб, Бу Саид ёнига келди,

      Басе кийну аламга тўлмиш эрди.

      У илкин кўрсатиб, бас, чекди фарёд,

      У сўфийдин қасосин истади бот.

      945     Деди сўфийга шайх: эй кўнгли қаттиқ,

      Бу тилсизга жафолар этдинг ортиқ.

      Унинг илкини бундоқ синдирибсен,

      Не боис бўлди, тупроққа қорибсен?..

      Деди сўфий очиб лаб сўзга: эй пир,

      Мен эрмасмен, гуноҳкор асли итдир.

      У суйканди, бўлиб чун бенамоз СКАЧАТЬ