Сенга ишонаман. Ворис Йўлчиев

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ юраги ҳаприқиб кетгандек бўлди. Дарҳол китобчани олиб, варақлашга тушди. Кўзлари тартибсиз исмлар ва рақамлар устида югураркан, хаёлидан Аминанинг кулимсираган чеҳраси кетмасди.

      Онаси бугун нима деди? Онаси ҳам, опаси ҳам енгилтабиат эканми? Демак, бу ҳам… Ҳар қалай бирорта қимматроқ совға билан илинтирса бўлади. Шу чоқ унинг Суғро исмини кўрди-ю кўзлари чарақлаб кетди. Дарҳол рақам терди. Нариги тарафдан аёл кишининг «алло», дегани эшитилди. Йўқ, бу Амина эмас. Унинг овози тамоман бошқача эди. Гўшакни қўйиб, сигарет тутатиш учун айвонга чиқди.

      Йўқ, ҳозироқ Аминани топмаса, лоақал унинг овозини эшитмаса, ухлолмаслиги аниқ. Қанийди, ҳозир ёнида бўлганида, уни бағрига босиб, ўпичларга ғарқ эмасмиди? Яна ихтиёрсиз қайтиб, рақамни қайта терди. Бу галги овоз бошқа, Аминаникига жуда ўхшарди.

      – Амина, сенмисан? – сўради овози титраб.

      – Йўқ, мен опаси Нарминаман. Сиз кимсиз?

      – Танишиман.

      – Аминанинг бирорта ҳам таниши йўқ. Сиз қайси танишисиз?

      Ҳамид уф тортиб яна гўшакни илди. Телевизорни ёқди. Яна қандайдир жангари фильм берилаётганди. Қулоғига ҳеч нарса кирмади. Яна қандай қилиб телефон қаршисида пайдо бўлиб қолганини, рақам тераётганини ўзи ҳам сезмай қолди.

      – Нармина, сиздан илтимос, Аминани чақиринг, жуда зарур гапим бор эди.

      Бироздан сўнг Аминанинг таниш, шўхчан, эрка овози янгради:

      – Ким бу?

      – Амина, бу мен қўшниларинг Ҳамидман.

      – Ким? Ҳааа! Сизмисиз? Хўш, хизмат?

      Ҳамид айни тобда гапираётган гапини идора қиладиган вазиятда эмасди:

      – Амина… жоним, гапимга қулоқ сол. Бугун сени кўрдим-у, ақлимни йўқотдим. Сени севиб қолдим, эшитяпсанми?

      Бир зум Амина ҳам жимиб қолди.

      – Сиз… ҳар бир танишган қиз билан шунақа гаплашасизми? Ҳаммага бирдек севги изҳор қиласизми?

      – Амина, ишон менга, ҳали ҳеч кимни севиб қолганим йўқ. Сен менинг биринчи муҳаббатимсан. Илтимос, пастга туш, бироз гаплашиб ўтирайлик, сенга ажойиб бир совғам бор, фақат йўқ дема! – ёлворди Ҳамид.

      – Нималар деяпсиз? Ярим кечаси нега пастга тушарканман? Уйдагилар нима дейди? Кейин… нега мен сизнинг гапингизга қулоқ солишим керак.

      Ҳамид бир муддат тутилиб қолди. У Аминадан тамоман бошқача муносабат кутганди. Шунга қарамай уни ёлворишни қўймади:

      – Амина, асалим, сен менинг ҳаётимсан, мени ноумид қўйма! Беш дақиқа бўлса ҳам тушгин. Ўтиниб сўрайман.

      – Ҳамид ака, уят эмасми? Ахир эртага тўйингиз. Сиз эса бошқа қизга севги изҳор қиляпсиз. Сиздан буни кутмагандим.

      Алоқа узилди. Ҳамид лабларини тишлаганча қолди. Ҳамид учун қизларнинг бошини айлантириш дунёдаги энг осон ишлардан бири эди. Шу пайтга қадар тажрибаси, сўзамоллиги, қимматбаҳо совғалари билан қанчасини илинтирмади?

      Уралда Ҳамиднинг бир севги можароси жуда шов-шувга айланганди. СКАЧАТЬ