Яңа гасыр тавышы / Голос нового века (на татарском языке). Антология
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Яңа гасыр тавышы / Голос нового века (на татарском языке) - Антология страница 13

СКАЧАТЬ үлемгә кадәр сугыша…

      Аның рухы корыч,

      Иманы нык —

      Иманы бер аның:

      «Хөр яшә!»

      Шуны даулап, ул җиңүгә кадәр

      Йә үлемгә кадәр көрәшә…

      Беләм:

      Горур килеш яшәү —

      Мөмкин! —

      Намусыңны вак-вак ертмыйча…

      Курку да юк һәм җиңелү дә юк

      Тешләре сау соры ерткычка!

      Ә без ни соң?! —

      Тәңре күптән, ахры,

      Җирне бүрелектән тазартты:

      Бүре хисе бетеп бара, димәк,

      Бетеп бара җанда Азатлык…

      Тик улыйбыз Айга – ярсып-ярсып! —

      Сагынып,

      карлыгып,

      зарыгып!

      Ватаныңны чәйнәп,

      Иренмичә

      Тибеп китә һәрбер сарыгы —

      Баш иябез…

      Ырламыйбыз хәтта —

      Калдык бары тамак кыруга…

      Ә бит курку һәм җиңелү – язык,

      Бүрткән тамырларда шыгрым тулы

      Бүре каны аккан ыруга…

      Вакыт җәнаплары

      Шабыр тирдә Кеше – дөнья куа,

      Кызулана һаман Җир күчәре:

      Беләбез бит күбекләнеп чапкан

      Атның беркөн янып үләчәген…

      Тик сөялеп әлиф-таягына,

      Исе-һушы китеп, гаҗәпләнеп,

      Юл читендә басып карап кала

      Карт мосафир – Вакыт җәнаплары.

      Этә-төртә һәркем, уза, туктый,

      Светофорның сары төсе – алга!

      Төннән дә көн ясый неон утлар —

      Чабыш яңабаштан кабатлана.

      Тик сөялеп әлиф-таягына,

      Исе-һушы китеп, гаҗәпләнеп,

      Юл читендә басып карап кала

      Карт мосафир – Вакыт җәнаплары.

      Ашыгырга ашыкмыйбызмыни? —

      Барыр җир бер – шунда бетәр эзләр:

      Шикләнмәгез – соңгы тукталышка

      Соңармыйча барып җитәрбез лә…

      Һәм сөялеп әлиф-таягына,

      Исе-һушы китеп, гаҗәпләнеп,

      Юл читендә басып карап калыр

      Карт мосафир – Вакыт җәнаплары.

      Кыш алды

      Ул әле килер тагын…

Ркаил Зәйдулла, «Урыс кышын озату»

      Безнең гөлләр чәчәк атар җирдә

      Озакламый җилләр тик узышыр:

      Кырау сукты, туң йөгерде инде —

      Алда зәһәр, озын урыс кышы.

      Меңәр ел нур сибәр дигән кояш

      Төшеп кунды тарих чүплегенә.

      Тавыш бетте… Тик телсезләнмәдек!

      Бугазлардан салкын үпте генә.

      Мәйданнардан өйгә таралганда

      Янды йөрәк – чыраг кисәведәй! —

      Чиле-пешле булса да, нигә, аһ,

      Сагындыра шулай кичәге җәй?

      Киенгәннәр шәп киенеп калды:

      Башта – кеш бүреге һәм өс купшы.

      Алар җиңел кичәр. Ә без – шәрә…

      Алда зәһәр, озын урыс кышы.

      Ул ыржаер һәр йорт кыегыннан,

      Ялт-йолт килер теше – боз сөңгеләр.

      И сырхау ил! Ютәлләве дә – кан,

      Һәм сеңгерсә дә кан сеңгерә.

      Ул кулъяулык ясар бездән кабат,

      Җаныбызны суган кебек әрчер.

      Һәм тантана итәр! Ярсып! Ярсып! —

      Тәүге умырзая баш төрткәнче.

СКАЧАТЬ