Бабалардын Урпагы. 3 китеп. Кадыр Абакиров

Чтение книги онлайн.

      Ат жарышка кошулат,

      «Күткөн ойду берсе, деп,

      Күлүгүм чыгып келсе –деп,

      Адамдар:– Оо, кудайлап,

      Жаратканга табынат,

      Бата берип жатышат.

      Ат жарышы башталат.

      Бүтөбайлар атын сүрөп,

      Чабандесин жөлөмөлөп,

      Дүңгүрөшүп келатат,

      Дүбүрткө толуп кең аймак.

      Аргамжы боюу жакындайт,

      Атыгайдын Кула аргымак.

      Жаныбар эми арыш алып,

      Биринчи атка жакын барып,

      Билгизбей арым арбытып,

      Жанын сабап, даңкан чачып,

      Жаадай сызып келатат.

      Түмөнбайдын Ак желек,

      Түмөнгө чыгып жарк этет,

      Бийик-бийик жар келсе,

      Бир изин жаза баспаган,

      Ай караңгы түн келсе,

      Андай жерден жаңылбас.

      Акылы укмуш жаныбар,

      Алааматта жаңылбас,

      Айың болгон элине,

      Айтып бүткүс кеби бар,

      Дастанчым бул күлүктөрдүн,

      Дайнын айтаар жериң бар.

      Шоңконун Алабайталы,

      Топ жарышта байге алган.

      Томуктай күлүк чыкты деп,

      Тоолук элдер мактаган.

      Ооргуп-оргуп чаң чыгат,

      Жарышкан аттар келатат.

      Тынайдын Көккашкасы,

      Тынбай арыш алыптыр,

      Астыңкы жайга барыптыр,

      А да кызып алыптыр.

      Ай чапчыган аргымак,

      Аттар кайда андагы?

      Жонго карай созулуп,

      Жолдор жатат баягы.

      Алып-учуп сызышкан,

      Аргымактар көрүнбөйт.

      Алкынтып күлүк ат чабып,

      Азаматтар бери өтпөйт.

      Азаматтар өтпөгөн,

      Агарып муңдуу жол жатат.