Detektiv i çmendur. Detektiv qesharak. StaVl Zosimov Premudroslovsky

Чтение книги онлайн.

      Rinj Otila fitoi përvojën e mëposhtme në shërbim të fisit, më saktë, kaloi provimet në: hark, duke hedhur një tomahawk, ngjitje «ngjitja e trungjeve», e cila i lejoi të ngjitej, si në nivele vertikale ashtu edhe me puçrra. Ai gjithashtu mund të hidhte të dy këmbët mbi veshët e tij ose të të tjerëve dhe, duke mbajtur në dysheme në të dy duart, mund të kërcente një valle trokitje e lehtë, të bënte një sulm të trefishtë lart, anash, përpara, prapa dhe pa prekur dyshemenë. Ai mësoi të zbutur mace, qen dhe kafshë të tjera kafshuese dhe kafshuese, duke përfshirë mushkonjat, çarçafët, morrat dhe arinjtë e thinjur.

      Pasi Otila u dërgua me kërkesë të tij dhe për shkak të sëmundjeve të nënës së tij, ai u dërgua në Ministrinë e Punëve të Brendshme si nëpunës i Marshallit, të cilin nuk e kishte parë kurrë në sytë e tij, por vetëm dëgjoi zërin e tij në radio dhe një telefon special. Pas moshës tridhjetë e dy vjeç, ai u transferua në fshatin Sokolov Ruchey, Qarku Leningrad dhe në Shën Petersburg, hekurudha Lyuban, për shkak të ndërprerjeve në aparatin administrativ.

      Ata i akorduan atij një kasolle, një ish shkollë profesionale. Gjysma e parë e kasolles zinte ambientet për strehim, dhe e dyta ishte menduar si një pikë e fortë.

      Dhe pastaj Otila Aligadzhievich ulet në zyrën e saj dhe shkruan një raport tremujor, dhe pastaj menjëherë, vjetor. Ai është me nxitim, bën gabime, ngatërron fjalët në gjuhë, dhe ai i njihte një duzinë prej tyre, duke përfshirë: frëngjisht, fisnor vendas, pesë gjuhë të ndryshme sovjetike, latinisht, rusisht të folur, letërsi ruse, fenya ruse, të pastrehët rusë, gjuhë interrogatore dhe të tjera.

      Ai shkruan, shkruan, dhe pastaj djali i dhjetë vjet vjen në zyrën e tij:

      – Babai? – pyeti në mënyrë modeste fëmijërore djali njëqind e tridhjetë centimetër dhjetëvjeçar Izya.

      – Po ti, bir? – pa ngritur kokën, u përgjigj babai i nëntëdhjetë e nëntë centimetër i Otilit.

      – Babi..? – Izya hezitoi. Babai ishte akoma duke shkruar.

      – … mirë, flasim?! pyeti babai.

      – Babi, unë shikova kutinë këtu, a?!

      – Dhe çfarë?

      – Disa fjalë nuk janë të qarta për mua atje…

      Otila e shikoi djalin e saj në një mënyrë atërore, pa e ulur kokën, kapi këmbët në një karrige të veçantë me shina shkallësh në këmbët anësore, u ngrit, u kthye dhe u ul në tryezë. Ai e shikoi me dashuri djalin e tij përmes syzeve, i lëshoi në majë të hundës dhe i pyeti, duke shikuar në sytë e të birit dhe jo duke e ngritur kokën, gjë që e bëri kokën të lëndohet dhe qafa e tij ishte e mpirë. Ai i shikoi të gjithë nga poshtë lart. Ajo gjithashtu cenoi qëndrimin e tij qytetar. Dhe akoma më shumë përpara një biri që u rrit si një fëmijë i zakonshëm. Dhe tani, i ulur në tryezë, ai madje mund të vihej në vetullat e zeza.

      – Dhe cilat fjalë nuk ju kuptojnë, bir?

      – Epo..: President, ca Fuqi, FSB.. çfarë është? Ende nuk kemi kaluar histori. A është kështu, fleeting.

      – Apo jeni thjesht një shkollë procuratoriale gjatë kësaj periudhe studimi. – babai buzëqeshi, hoqi syzet dhe i kapi lehtë në një grusht, të cilën ai më pas u mbështet në majën e tryezës. Ai goditi djalin e tij në shpatull me dorën tjetër dhe e fërkoi me një kokë të madhe tullac, e cila nuk ishte njerëzisht njerëzore.

      – Epo, dëgjo, – psherëtiu babai, – Presidenti në familjen tonë jam unë, ca Fuqi është nëna jote. Epo, ajo, ju e dini se çfarë po bën… Nuk lejon të kënaq, kontrolloni mësimet.

      «Feeds», shtoi Izya.

      – Nuk ushqehet, por përgatit ushqim. – shtoi babai.

      – Dhe pastaj kush ushqehet?

      Babai hodhi një sy në të majtë të gjyshit të tij me sy të ngushtë, pastaj në të djathtën me СКАЧАТЬ