Еллар бүләге. Шигырь 12 том. Стихи. Рузил Фазлыев

Чтение книги онлайн.

      Болганчык еллар заманы,

      Үткәнсез, киләчәксез.

      Ахыйрәтткә күчкәнче әллә,

      Җаваплар бирәчәкбез…

      Ялгышмадык, адаштык без,

      Үз теләгебез белән.

      Җәен, кышын, язын, көзен,

      Гел теләп яшел үлән.

      Әллә кемнәргә ышанып,

      Атлам саен алданып.

      Бәхетне тапмакчы булып,

      Дошман-дуска ялланып.

      Кыйбланы аңласак та,

      Ул якка карамадык.

      Саваплы диеп әйтерлек,

      Бер эшкә ярамадык.

      Болганчык суда балыкны,

      Барыбер тота алмадык.

      Су болганчык… ә балыгы,

      Булмаганын, аңладык.

      Болганчык еллар, су кебек,

      Исраф булган вакытлар.

      Бер генә начар ягы бар,

      Төзәтергә вакыт тар.

      Ни аңлата мондый куллар…

      Кемдер әйтә «амин» ди.

      Кешеләр шулай куя бит,

      Интернеттан карыйм ди.

      Кемнәр шулай «гафу» сорый,

      «Зинахар» дип ялварган.

      «Дога» укый кемнәр шулай,

      Андый булган… җаннар бар.

      «Дөрес» диеп дәлилләүне,

      Кемдер шулай күрсәтә.

      Ничә тапкыр кую белән,

      Саннар белән үлчәтә.

      «Йога да» ул кемнәр өчен,

      Ялгыз, тыныч калганда.

      «Бир бишне» дип шап иттереп,

      Сәләмләшеп алганда.

      Беләбезме нигә шулай,

      Тотабыз да «чәпәйбез.»

      Асылларын аңлый алмый,

      Һаман җирдә… яшәйбез.